آئین مستان

دنیای من، آقای من

اللهم الجعل محیای محیای من

من برای تو گریه میکنم تو برای من

آقای من

سامون بده

لیلای من یک خبری به مجنون بده

من که مردم کرب و بلاتو نشون بده

سامون بده

میگم عاشقم

اما خودم بهتر میدونم که نالایقم

کدوم عاشقی، من که همیشه برای تو آینیه دقم

کجا عاشقم

دوا بده، درد بده

هر چی دارم ازم بگیر به من یه کربلا بده

نفس راحت منه، اونی كه جنت منه

شب زیارت حسین، صبح قیامت منه

منم همونی كه بدم، ولی نكردی تو ردم

تو همون آقایی كه من، برا غمش سینه زدم

آخرش از وفا، می بری منو به كربلا

با دل مبتلا، می بری منو به كربلا

یا حسین، یاحسین، عشق علی و زهرا حسین

دلم و دلبری تو، نفس حیدری تو

آفریده خدا منو، واسه ی نوكری تو

عشق و بهونه می كنی، دل و نشونه می كنی

آخر قصه اینه كه، منو دیوونه می كنی

من هم از نوكرات، قبله ی دل منه كربلات

خیمه ی روضه هات، فاطمه شده صاحب عزات

یا حسین، یاحسین، عشق علی و زهرا حسین

عرش خدا و حرمت، سینه زنا و كرمت

فراق آدم و بهشت، دوری ما و حرمت

منو هوای حرمت، صحن و سرای حرمت

وقتی قدم كه می زنم، با خادمای حرمت

كربلا مطلبه، هرشبه دلی كه در تبه

نامه ی دعوتش، از طرف بی بی زینبه

یا حسین، یاحسین، عشق علی و زهرا حسین

باز این دل در هوس یاره / مجنون كوی علمداره

كاری كن برای من عباس / قلبم در حسرت دیداره

كارم روز و شب شده فریاد / تو صحن جامع و گوهرشاد

آخر كربلام و میگیرم / آقا از پنجره ی فولاد

همه هستم فدای تو / دلم مستم فدای تو

ارباب

باز امشب به تو بدهكارم / جونم و دست تو میسپارم

جون مادرت قسم ارباب / بی اندازه من دوست دارم

كی مثل تو اینقدر آقاست  / كی مثل تو پرچمش بالاست

كی مثل تو كربلا داره  / كی مثل تو زائرش زهراست

همه هستم فدای تو / دلم مستم فدای تو

ارباب

کبوترسپیدم وقتشه پر بگیری  / با این لبای خشکت، تشنه تر از کویری

این قدر دل منو نسوزون / دور لبات زبون نگردون

بامن بخون دعای بارون

از تو خجل ببین بابارو  / برهم دیگه نزن لبارو

آتیش می زنی این دلارو

تا مرهمی برای زخم لبات بگیرم  / میریم باهم به میدون، تا آب برات بگیرم

رحمی به سوز التهابم  / تنها پی یه جرعه آبم

کاشکی یکی بده جوابم

وقتی نگاه شوم صیاد  / بابا جواب حرفمو داد

دیدم سرت به دستم افتاد

علی علی دل من خونه

رقیه داره روضه می خونه / رباب چه قدر سرگردونه

نگاه خیمه ها گریونه

رحمی به سوز التهابم / تنها پی یه جرعه آبم

ای کاش یکی بده جوابم

وقتی نگاه شوم صیاد  / بابا جواب حرفمو داد

دیدم سرت به دستم افتاد

با هم بریم به خیمه دیره / آخه رباب داره می میره

چه خبر شده هوا سیاه شده؟ وای / آخ چه غوغایی تو خیمه ها شده، وای

شمر که وارد قتلگاه شده، وای

 بی حیا جلو چشای مادرت، وای / داره میبره رگای حنجرت، وای

 چرا دست بر نمی دارن از سرت، وای

هر طرف می کشنت، واویلا / تو و نعلا و تنت، واویلا

بس با صورت روی خاک افتادی / پُر خون دهنت، واویلا

پشت نیزه ها نظاره می کنم، وای / هی گریبانمُ پاره میکنم، وای

به سرت همش اشاره میکنم، وای

 چشات و میبندی و قیامته، وای / بعد قتلگاه حالا نوبته، وای

 خیمگاه و غارت و جسارت، وای

یادگار مادرم رو بردند / پیرهن برادرم رو بردند

نه فقط عقیق تو که حتی / زر و خلخال حرم رو بردن

منی که مشهدالرضا رو دیدم / منی که صحن کربلا رو دیدم

نمیتونم ببینم حرم نداری

منی که مُهر عشقته رو سینم / منی که زائرِ شهر مدینم

نمیتونم ببینم حرم نداری

قبر مادر بی نشونه / قبر پسر ویرونه

شاهه بی حرم

آسمون باز هوای گریه داره / که بقیع پُرِ از گرد و غباره

خادم و زائر و روضه خون نداره

به خدا همه ی درد من اینه / بمیرم توی گرمای مدینه

روی قبرت آقا سایبون نداره

قبر مادر بی نشونه / قبر پسر ویرونه

شاهه بی حرم

پای تو همه زندگیم رو باختم / خواب دیدم یه ضریح برا تو ساختم

زیارت نامه توی حرم میخونم

به خدا اگه من حاجت روا شم / دوباره زائر کرببلا شم

سلام تورو به ارباب میرسونم

قبر مادر بی نشونه / قبر پسر ویرونه

شاهه بی حرم